სევდა

ძალიან ცნობილი არასდროს ყოფილა, თუმცა თავისი ადგილი ეჭირა მაშინდელ კულტურულ საზოგადოებაში. მუდამ დაფასებული იყო. კარგი განათლება , ხალასი იუმორი, კარგი სიმღერა, საოცარი ხმის ტემბრი , იშვიათი მიმოხრა. მისი საოცრად დახვეწილი მანერები შერწყმული მის არისტოკრატულ გარეგნობასთან წარუშლელ შთაბეჭდილებას ტოვებდა მნახველზე. ამიტომაც იყო , რომ იგი ძალიან უყვარდათ. 
ეჰ, იშვიათი ადამიანი იყო. ახლა სადღა ნახავ ეგეთებს! – ასე იხსენებენ მას. 
მე კი დღესაც მტანჯავს ბიძაჩემის მუდამ მზიანი სახე და დეიდაჩემის სევდიანი თვალები...